Krótkie Spięcia: „Dzicy chłopcy” i rozmowa z Pawłem Leszkowiczem #7

     
„Dzicy chłopcy” to pełnometrażowy, awanturniczy, eksperymentalny i przede wszystkim rozchwiany płciowo debiut Bertranda Mandico, niosący ze sobą niespotykaną dotąd filmową świeżość. Niesamowity, surrealistyczny i niezwykły owoc reżyserskiej fantazji, okraszony obłędną muzyką spodoba się wielbicielom i wielbicielkom kina Guya Maddina. Mandico ani przez chwilę nie przestaje uwodzić i zaskakiwać kinematograficzną erudycją, przywodząc na myśl nieskończony ciąg filmowych skojarzeń („Władca much”, „Mechaniczna pomarańcza”, „Ferdydurke”, „Querelle”, „Seksmisja”…). Reżyser opowiada o losach pięciu nastoletnich chłopców, pochodzących z dobrych, bogatych domów, którzy decydują się na popełnienie wyrafinowanej i okrutnej zbrodni na swojej nauczycielce. Zostają następnie poddani osobliwej resocjalizacji, pełniąc służbę na okręcie pod okiem bezlitosnego Kapitana w drodze na wyspę, która zmieni ich nie do poznania.*
 
Paweł Leszkowicz
 
Wykładowca akademicki i niezależnym kuratorem specjalizującym się w obszarze sztuki i kultury współczesnej, wystawiennictwa i studiów LGBTQ. Zorganizował wystawy Miłość i demokracja (2006), Vogue (2009), Ars Homo Erotica (2010), Love is Love, Sztuka jako aktywizm LGBTQ od Wielkiej Brytanii do Białorusi (2011), Civil Partnerships. Feminist and Queer Art and Activism in the UK (2012), Wojna i pokój (2015) . Autor książek: Helen Chadwick. Ikonografia podmiotowości (2001), Miłość i Demokracja. Refleksja o kwestii homoseksualnej w Polsce (2005), Art Pride. Sztuka gejowska z Polski (2010), Nagi mężczyzna. Akt męski w sztuce polskiej po 1945 roku (2012).
 
Wstęp wolny!
 
*(opis pochodzi z Notesu Na 6 Tygodni)